Ψίνθος

Η Ψίνθος είναι ένα μικρό ημιορεινό χωριό στο νησί της Ρόδου χτισμένη σε υψόμετρο 300μ. Απέχει περί τα 27 χιλιόμετρα απο την πρωτεύουσα του νησιού την ομώνυμη Ρόδο. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Απογραφής του 2001 η Ψίνθος τότε είχε πληθυσμό 1.166 κατοίκων ενώ κατά την τελευταία Απογραφή του 2011 η Ψίνθος έχει πληθυσμό 853 μόνιμων κατοίκων.

Το όνομα του χωριού “Ψίνθος” δέχεται διάφορες ερμηνείες. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι προέρχεται απο το Σύβινθος άλλοι απο το Άψινθος (Αψιθιές = φυτό που ευδοκιμούσε στη περιοχή) αν και κανείς δεν γνωρίζει να πεί με σιγουριά. Αυτό που όμως είναι βέβαιο είναι ότι το όνομα “Ψίνθος” ανήκει στα προελληνικά τοπωνύμια όπως Κόρινθος, Ζάκυνθος κλπ ενώ θεωρείται ότι εδώ ήταν το κέντρο του αρχαίου Ελληνικού δήμου Σιβυνθίων που ανήκε στο κράτος της Λίνδου. Διαβάστε περισσότερα σχετικά με την ονομασία του χωριού εδώ.

Η Ψίνθος σήμερα υπάγεται στον νέο Καλλικρατικό ενιαίο Δήμο Ρόδου - όπως όλα τα χωριά του νησιού άλλωστε - ως μέρος της Δημοτικής Ενότητας Καλλιθέας. Έως πρότινως αποτελούσε τμήμα του Δήμου Καλλιθέας μαζί με τις Καλυθιές και τα Κοσκινού ενώ παλαιότερα ήταν αυτοτελής Κοινότητα ( Κοινότητα Ψίνθου ).

Το χωριό συνδέεται άρτια οδικά με τις Καλυθιές, τα Αφάντου, την Αρχίπολη, τη Θολό (Θεολόγος), τα Μαριτσά και φυσικά μέσω αυτών με τη πόλη της Ρόδου και τα υπόλοιπα μέρη του νησιού. Η Ψίνθος λόγο της θέσης της υπήρξε ανέκαθεν σταυροδρόμι και δεν είναι τυχαίο ότι εδώ έγινε η περίφημη “Μάχη της Ψίνθου”, τότε που οι Ιταλοί κατακτητές πολέμησαν με τους Τούρκους που είχαν υπόδουλη τη Ρόδο ως τότε. Η “Μάχη της Ψίνθου” ήταν η τελευταία και σημαντικότερη μάχη που εδώθει μεταξύ Ιταλών και Τούρκων τότε ( 16 Mαΐου του 1912 ) στο νησί και έκρινε την έκβαση του “σύντομου” πολέμου, με τους Τούρκους να παραδίδουν τελικά το νησί στους Ιταλούς μετά απο τις μεγάλες απώλειες που υπέστησαν ( Τούρκοι 200 νεκροί – Ιταλοί 9 νεκροί ). Σύμφωνα με τους ιστορικούς στην θετική για τους Ιταλούς έκβαση του πολέμου συνέβαλε καθοριστικά ο υπόδουλος Ελληνικός πληθυσμός του νησιού ο οποίος βοήθησε τους Ιταλούς με την ελπίδα να λευτερωθεί απ τους Τούρκους.

Η Ψίνθος σήμερα, με τα αιωνόβια πλατάνια της, την μικρή κοιλάδα που διασχίζει το χωριό ως την περιοχή Φασούλι (όπου άλλοτε υπήρχαν φυσικές πηγές με εξαιρετικής ποιότητας νερό) τη φυσική βλάστηση και τα δάση που την περιβάλουν στους δρόμους προς τη κοιλάδα των Πεταλούδων - που δεν απέχει μακριά – , τα Μαριτσά και την Αρχίπολη, έχει καταστεί δημοφιλής προορισμός του τοπικού Ροδιακού πληθυσμού για τις εξορμήσεις του, ειδικά τα Σαββατοκύριακα όπου κανείς μπορεί να συνδιάσει ένα περίπατο στη φύση με τα εξαιρετικά εδέσματα των τοπικών εστιατορίων.

Στη Ψίνθο υπάρχουν και Βυζαντινά Μοναστήρια εξαιρετικής ομορφιάς όπως το "Ιαματικό" μοναστήρι της Αγίας Τριάδας (ή Ματικό) και το "Παρμένι" και τα δύο στο δρόμο προς Αρχίπολη στην εξοχή. Τις αγιογραφίες στο “Παρμένι” ζωγράφισαν αγιογράφοι απεσταλμένοι απο την πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τη Κωνσταντινούπολη ενώ οι εξαιρετικές αγιογραφίες στο “Ιαματικό” χρονολογούνται πίσω στην εποχή των Ιπποτών της Ρόδου (1407). Μάλιστα στο “Ιαματικό” το Πάσχα κάθε Δευτέρα μετά την Ανάσταση γίνεται εδώ και πολλά χρόνια ένα μεγάλο γλέντι στον προαύλιο χώρο του μοναστηριού και στη φύση που το περιβάλλει προσελκύοντας κάθε χρόνο εκτός των ντόπιων κατοίκων και επισκεπτών απο τα υπόλοιπα μέρη του νησιού.